- lubieżnik
- lubieżnik {{/stl_13}}{{stl_8}}rz. mos IIa, lm M. lubieżnikicy {{/stl_8}}{{stl_7}}'człowiek lubieżny; rozpustnik': {{/stl_7}}{{stl_10}}Stary lubieżnik. Lubieżnik z miną świętoszka. {{/stl_10}}
Langenscheidt Polski wyjaśnień. 2015.
lubieżnik
Look at other dictionaries:
lubieżnik — m III, DB. a, N. lubieżnikkiem; lm M. lubieżnikicy, DB. ów «człowiek lubieżny, rozpustnik» … Słownik języka polskiego
satyr — m IV, DB. a, Ms. satyryrze; lm M. te y, ci owie, DB. ów mit. gr. «bożek płodności i urodzaju, wesoły, żądny użycia towarzysz Dionizosa; przedstawiany jako pół człowiek, pół kozioł» przen. «lubieżnik, rozpustnik» … Słownik języka polskiego
